Diyarbakırlı bir çocuk...

memleket isterim gök mavi, dal yeşil..

tarla sarı olsun

kuşların, çiçeklerin diyarı olsun

memleket isterim

ne başta dert...

ne gönülde hasret olsun

kardeş kavgasına nihayet olsun

*

Cahit Sıtkı Tarancı.

Diyarbakırlı.

*

Dile kolay... Neredeyse 60 yıldır sağcı-solcu, ocu-bucu, dinci-laik, Türk-Kürt diye birbirini kıran memleketimin Meclis’inden kimsenin aklına gelmemişti o güne kadar...

Türkiye’yi ziyaret eden İsrail Cumhurbaşkanı, TBMM kürsüsünden okudu bu şiiri, ilk kez, geçen kasımda...

*

Bakıyorum Diyarbakırıma...

Bomba, kan, gözyaşı.

Ortadoğu manzarası.

Ve anlıyorum, bizimkiler hálá farkında bile değilken, İsraillinin Cahit Sıtkı’yı neden bu kadar iyi, bu kadar yürekten anladığını.

*

Ve, çocuklar öldü orada.

Kimi öğrenci.

Kimi mendilci.

Ve, Diyarbakırlı şair çocuk...

"Çocukluk"ta demişti ki...

*

artık ne yaşım var, ne adım

bilmiyorum kim olduğumu

hiçbir şey sorulmasın benden

haberim yok olan bitenden...

*

Peki, nereye kadar...

Daha ne kadar sürecek bu acı?

Diyarbakırlı usta...

Vermiş cevabını "şaşkın dünya"da...

*

değil...

işlerimiz yolunda değil

kaybettik eski düzen havasını

dağda çoban...

denizde kaptan;

şaşıran şaşırana pusulasını

daha sürer mi bu şaşkınlık?

yarını ne olacak dünyamızın?

biz yaşımızı, başımızı aldık...

Allah çocuklarımıza acısın.


Yılmaz Özdil/Hürriyet