Tweet
Türk Ordusu na çuval operasyonu :TSK ın bu hale gelmesine sebep olanlar inanıyorumki veli küçük ün yanında o kadar küçüleceklerki uzaktan gören buzdağı zannedecek
2 kamyonun içinde 24 esir bulunuyordu.
Esirler ; 11 Türk Özel Timi mensubu, 2 Sivil Türk, 4 Kürt muhafız, 2 Türkmen erkek, 2 Türkmen kadın, 1 Kürt, 1 Türkmen çocuk ve İngiliz vatandaşı Michael Todd’du.
Kamyonların birinde 6, diğerinde 5 Türk askeri vardı.
Irak’ın kuzeyinde Türk Özel Kuvvetleri mensubu 11 Türk askerinin ABD’liler tarafından esir alınmasıyla başlayan kriz yoğun diplomatik çabalar sonucu ancak 60 saat sonra çözülebildi.
Bafel TALABANİ
Habertürk Televizyonunda Basın Kulübü programına katılarak konuşan dönemin Genelkurmay başkanlığı eski harekat başkanı emekli korgeneral Köksal Karabay, 4 Temmuz 2003 günü Irak’ın
Kuzeyinde
Süleymaniye şehrinde (Kürtlerin yoğun yaşadığı şehir) yaşanan çuval olayını şöyle anlattı:
“Süleymaniye Valisi’ne suikast yapılacağı ihbarı üzerine Kerkük’ten gelen ABD askerlerinin Talabani’nin Sarayı’nın çevresinde ilerlerken Türk timinin bulunduğu sokağa da girdiler.
ABD askerlerinin arasında Türkiye’nin ekmeğini yiyen Talabani’nin oğlu (Bafel Talabani) da bulunuyordu.
Tim komutanı kapıya çıkıyor ’Hoşgeldiniz’ diyor.
Üzerine çullanıyorlar.
Bu esnada herkes ateş etmeye hazır.
Tim komutanı Binbaşı Aydın Eser elini kaldırıp ateş etmeyin diyor. Hiç böyle birşey olacağını tahmin etmemişler. Çünkü daha önce birlikte çay içmişler ve oturmuşlar.”
Aslına bakarsanız 4 Temmuz baskını bir yalan üzerine kurulmuştu ve Türk askerleri Irak Kürtleri tarafından gammazlanmıştı.
Hicran HÜRMÜZLÜ
4 Temmuz Süleymaniye Baskını’nda olay yerinde bulunan Çuval Olayının 1 Numaralı İsmi Türkmen Hicran Hürmüzlü:
“Baskın sırasında ben kelepçelenerek başına çuval geçirilen ilk kişi oldum. Çuvalımın üzerine oracıkta W1` yazılarak kamyona bindirildim.
Saatler 15.00`i gösterirken, helikopter ve askeri araç sesleri duyuldu. ABD askerleri bulunduğumuz binanın bahçesine girip bağırıp çağırmaya başladığında şaşırdık.
Kimse böyle bir şey beklemiyordu.
Öyle ki Türk birliğinin komutanı olan binbaşı, bunu konuşarak çözebileceğini düşünüyordu.
ABD askerlerinin arka tarafta bulunan yan binadan bulundukları binaya atladılar, kapıyı kırdılar. Kerkük `ten gelen ABD askerleri bize çok kötü davrandı.
Bizi itip kaktılar, sürekli hakaret ettiler . Rütbeliler uzak duruyor, adeta erleri bize böyle davranmaları için öne sürüyorlardı. 24 kişi beş saat plastik kelepçelerle bağlı kaldık.
Geceyi Kerkük `te (Kerkük Havaalanında) geçirdik.`
İlk sorgu ertesi gün yapıldı ve Bağdat `a gönderildik. Tutuklananlar arasında iki Türk mühendis ile bir İngiliz de bulunuyordu.
Öğleden sonra bize turuncu tulumlar giydirdiler ve başımıza tekrar çuval geçirdiler.
Boynumuza astıkları diğer çuvala da dosyalarımızı koyarak bizi üç helikopterle Bağdat `a gönderdiler.
Akşam ulaştığımız Bağdat `ta, ertesi gün tekrar sorguya alındık.
Bağdat `ta Türk binbaşı burada Ankara `daki yetkililerle görüştü. `Her şeyin yoluna gireceğini ve en geç 24 saat içerisinde serbest bırakacaklarını söylüyorlardı. Ertesi sabah ABD helikopterleri bizi Süleymaniye `ye bıraktı` dedi
Süleymaniye baskınına katılan Amerikalı askerlerin Tim lideri Daniel Monk, Albay William Mayville komutasındaki 173. Hava indirme tümeninin 1. bataryası, 1. müfrezenin, 1. takımının Alfa mangasında görev yapmaktaydı.
Daniel MONK
Daniel Monk ayrıca, Türk bürosunun gözcü muhafızları da ( Talabani’nin tahsis ettiği peşmergeler) parayla satın aldıklarını, dolayısıyla Türk askerinin, baskın konusunda uyarılmadığını ileri sürdü.
Daniel Monk:”Çevredeki destek gücümüze büroya saldırıya geçtiğimizi haber vermek için aydınlatma cephanesini ateşledik.
Türk bürosunun kapısından ilk benim timim girdi. Baskını sayıları 60 askeri geçen iki takım gerçekleştirdi.
Yanlış hatırlamıyorsam Türk askerlerinin sayısı 12-15 kişiydi. Baskına çok iyi hazırlanmıştık.
Elimizde iki binalı Türk bürosunun planları vardı. Her takım bir katı temizleyecekti. İnce tanzimle ve süratle plan uygulandı.
Bizim geldiğimizi bilselerdi ve biz binaya girerken benim timime ateş açsalardı epeyi kayıp verirdik ama onlar hesabına kötü bir karar olurdu çünkü silahlı destek gücümüzde 6 adet 240B makineli tüfek ile altı kademeli füzeler vardı.
Humvee’lerimiz 50 kalibrelik makinalı tüfeklerle ve MK-19 otomatik el bombası atıcılarıyla donatılmıştı.
Her Humvee’de AT-4 tanksavar silahlarından 6 tane bulunuyordu. Bu silahlarla Türk karargahını ve içindeki herkesi yerle bir edebilirdik. Tanrıya şükür bu raddeye gelinmedi. Çünkü müttefikler birbiriyle savaşmazlar.
Süleymaniye’deki Türk Özel Timi’nin sizin yakın bir müttefikiniz olan bir ülkenin askerleri olduğunu biliyordunuz ve karargahlarını daha önce dostça ziyaret etmiştiniz.
Neden iki ülkenin ilişkilerini sarsan bu baskını yapma ihtiyacını hissetttiniz?" sorusunu şöyle yanıtladı: "Kerkük’ün yeni seçilmiş valisine suikast girişiminde bulunmayı plandıkları istihbaratını aldığımız için Türk askerlerini gözaltına (esir) aldık. Türkiye’nin Irak’ın Kuzeyinde faaliyet gösteren askerler bulundurmaması gerekirdi ( ama 10 bin km’den gelen işgalci Amerika bulunabilirdi).
Baskını çok iyi ve hızlı bir şekilde planladık. Neyse ki tek bir kurşun sıkılmadan tamamlandı.
Türk olduklarını bildiğimiz için müttefik bir ülkenin askerine yapılması gereken muameleyi yaptık ve onlara saygıda kusur etmedik.
Benim açımdan, bu baskın Kerkük’te barışı sağlamak için yapılabilecek tek eylemdi. Kerkük şehrinde hak iddia eden çok etnik grup var.
Kürt valisine yapılacak bir suikast değişik etnik grupların kitlesel karşılık vermelerine yol açabilirdi.
Bölgedeki istikrar bizim ilk önceliğimizdi ve Valiye suikast yapılması riskini alamazdık."
Türk Özel Kuvvetleri Komutanının Amerikalı askerler tarafından dövüldüğüne ve Türk askerlerine Kerkük Hava üssünde teröristlere giydirilen turuncu elbisenin giydirildiğine değinildiğinde Daniel Monk Amerikan Ordusu’nun savunmasını şöyle yaptı: "Türk komutan hiç dövülmedi. Türkiye’nin müttefikimiz olduğunu biliyorduk ve askerlerinize saygıyla muamele ettik.
Her gözaltına alınanın başına gevşek plastik kum torbası geçirmemiz standart bir uygulamamızdır. Gözaltına alınanlara turuncu giysinin de giydirilmesi standart bir uygulamadır. Kimliklerinin karıştırılmaması için turuncu elbise giydiriyoruz."
Bilindiği gibi Amerikalılar, Türklerin bir suikast planladıklarına iddiasına karşılık herhangi bir kanıt ortaya çıkartamamışlardır. Bu baskının tamamen bir yalan üstüne kurulduğunu, aksi takdirde Amerikalı ve işbirlikçileri Kürtler kanıt sunardı. Başka bir deyişle ellerinde kanıt olsaydı Türkleri kötülemek için bu fırsatı kaçırırlar mıydı? Bu baskının bir yalan üzerine kurulduğunun kanıtı da 60 saat sonra bütün esirleri serbest bıraktılar.
Barışsever, insan haklarına saygılı ve Irak halkına özgürlük getiren Amerikalı Daniel Monk, Kerkük şehrinin ve bölgenin istikrarı yalanından bahsediyor.
Kerkük’ün idaresini tek bir gruba yani Kürtlere vererek kan gövdeyi götürüyor. Mezhep ve etnik çatışmalarını besleyen kimlerdir. Irak tarihinde hiçbir zaman ne mezhep ne de etnik çatışması yaşanmamıştır.
ABD ve İngiltere’nin sayesinde bunları da gördük. Yani getirdikleri özgürlük paketinin içinden bunlarda çıkmıştır.
Bunlar ithaldir. Irak halkı binlerce sene kardeşçe ve birlikte yaşamışlar.
Irak tarihinin hiçbir döneminde bu tip olaylara şahit olunmamıştır.
Michael Todd
Michael Todd, ABD’nin en yakın müttefiki İngiltere'nin barışsever bir vatandaşıydı.
Süleymaniye'de (Kürtlerin yoğun yaşadığı bir şehir) bulunma ne*deni de Iraklı çocuklara oyuncak dağıtmak, savaşta kaybettiği kızı Sacide’yi bulmaktı.
Amerikalılar, öyküsüne inanmadılar, cebindeki İngiliz pasapor*tunu bile sahte sandılar.
Resmi kayıtlara bu yüzden "Türk Özel Kuvvetleri'nin komutanı olma şüphesiyle" gözaltına (esir) alındı olarak geçti ve onu üç hafta serbest bırakmadılar. Michael Todd suç işlemişti suçu çok büyüktü. İşlediği suç ise yanlış zamanda yanlış yerde bulunmasıydı.
Michael Todd, çuval olayının en büyük tanığıdır.Michael Todd: “KYB’nin (Irak Cumhurbaşkanı Talabani’nin Partisi) Dışilişkiler Bürosu'nun tabelasını gördüm, yeşil-beyaz yol tabelasının üstüne asıl*mıştı, diğer bir yeşil-beyaz yol tabelasında da "Kürt İnsan Hakları Bürosu" vardı.
Bunun Sacide'nin (kızı) kayıp olduğunu bildir*mek ve yardım istemek için iyi bir fırsat olduğunu düşündüm.
KYB Dışilişkiler Bürosu'nun Önünde kahverengi üniformalı askerler (Kürt peşmergeler) tarafından oldukça sert bir şekilde esir alındım.
Cadde boyunca yürütüldüm ve Amerikan askerlerine teslim edildim.
Kavşağa ulaştığımızda iki ya da üç ta*ne daha kahverengi üniformalı asker ( Kürt peşmerge) gözüme çarptı.
Yolun kena*rında da bir kalabalık birikmişti, dört ya da beş Humvee cipi sey*rediyorlardı, birçok silahın bana doğrultulduğunu gördüm.
Üst rütbeli bir asker tarafından karşılandım, binanın arka bahçesine alındım, burası ağzına kadar Amerikan askeriyle doluydu; ne manzaraydı, korkmuştum ama bu bir rüya olmalıydı.
RESİM ÇERÇEVESİ ALMAK VE KIZIMIN KAYIP OLDUÐUNU BİLDİR*MEK İÇİN DIŞARI ÇIKMAM BENİ NASIL OLMUŞTU DA BİR SA*VAŞ ESİRİ HALİNE GETİRMİŞTİ?
Yere yatırdılar, kelepçelediler (plastik kelepçelerle), ince bir şekilde üzerimi aradılar, açıklama yapmak için zaman yoktu ve kimsenin de beni dinlemeye niyeti yoktu.
Konuşmaya çalıştım, sessiz olmamı söylediler.
İngiliz vatandaşı olduğumu kanıtlamak için pasaportumu gösterdim ama belgelerimle ilgilenmediler.
Şikâyet*çi olabilecek durumda değildim, çünkü öldürülebilirdim. Silahlar üzerime doğrultulmuştu ve Amerikan askerlerinin nezaretindeydim.
Plastik bir torbayı -onlar buna "kum çuvalı" diyordu- kafama geçirdiler, aşırı sıcaktı, bekletildiğim yer Süleymaniye'deydi. Kadınları ve çocuğu ön tarafa alırlar diye düşünmüştüm.
Ama başlarına çuval geçirip, bizimle birlikte kamyonun arkasına attılar.
Kadınlara böyle davranmalarına içerledim.
Kamyona bindirildiğimizde Amerikalı askerler, bazı esirleri yumrukladı, tekmeledi, bazılarının yüzlerini dipçiklediler. Yola çıktık, yaklaşık beş dakika kalabalık bir yolda seyrettik. Çuvalları başımızdan söküp aldılar.
Süleymaniye'yi gördüm, anayolda gidiyorduk, herkes gözünü bize dikmişti; bizimle alay ediyor ve Amerikan askerlerini alkışlıyorlardı.
Amerikan askerlerine el sallıyorlar ve gülümsüyorlardı, bize aşağılayıcı şeyler fırlatıyorlardı.
Bazılarının ayakkabılarını savurduğunu ve tükürdüğünü gördüm.
Neden başımızdaki çuvalları çıkartmışlardı? Bunu kasıtlı yaptıkla*rını şimdi anlıyorum, insanlar yüzlerimizi görüp tanımıştı ve böyle*ce Birleşik Devletler iyi bir iş yaptığım Kürtlere göstermiş oluyordu.
Elle göstermeler, aşağılamalar, tü*kürmeler, ayakkabı fırlatmalar.
Bizi esir alan çocuk yaşta askerleri ve Humvee cipteki yüzleri gördüm. Gülümsüyorlardı, mutluydular,
Tekrar ediyorum, bunu kasıtlı yapmışlardı, ne kadar etkili ol*duklarını göstermek istemişlerdi, bunu nasıl yapacakları konu*sunda da Kürtlerden fikir almışlardı.
Gömleğimde kan var, gömleğim kan içinde, yüzüm ve başım yara içinde.
Yapılan geçit törenini birçok insanın izle*mesi böylece sağlanmış oluyordu.
Sanırım Süleymaniye'deki Gözzaltı Merkezi'nden yaklaşık olarak saat 16:30 ya da 17:00'da çıkar*tıldık, insanların en kalabalık olduğu saatler, mükemmel zaman*lama çocuklar! Hava kararıyordu, Kerkük'e gidiyorsak bu yavaş bir yolculuk oluyordu.
Belki de düşündüğümüzden daha yavaş ilerliyorduk. Evet, birçok aracın konvoyumuzun yanından geçip gittiğini hatırlıyorum.
Küçük kızımı ararken bu adamların beni tutuklamalarına izin verdiniz ve şimdi de onları selamlıyorsunuz, gülümsüyorsunuz ve alkışlıyorsunuz! Sanırım bunları herkes bilmeli.
Talabani sen bir alçaksın!
Çuvallar başımızda iken biraz olsun görebiliyorduk. Kerkük Havaalanında yolculuk sona erdikten sonra bizi 20 dakika kadar kamyonda beklettiler. Kamyon kasasında fotoğraflarımızı çektiler, Kerkük Havaalanında bazı esirler kafalarına tekme yediler.
5 Temmuz günü yani ertesi gün Kerkük Havaalanında turuncu renkli tulumları giyerken yanım*da sürekli olarak silahlı bir muhafız vardı. Kollarım*dan sıkıca yakaladılar, kelepçeler takıldı. Kelepçeleri iyice sıktılar.
Çuval başımdaydı, elle*rim kelepçeliydi ve üzerimde turuncu renkli, parlak bir "terörist" kıyafeti vardı. Öğleden sonra üzeri açık kamyonun içinde yarım saatten fazla bir süre acı içinde bekletildik sanırım.
Bunun kasten yapıldığından eminim.
Kerkük'ün Süleymaniye'den çok daha sıcak olduğunu bili*yordum, sıcaklık 48 dereceye ulaşabiliyordu.
120 Fahrenhayt sı*caklığın altında, bir çuvalın içinde insanın beyni dışarı akardı, belki de çuvalın içindeki sıcaklık 60 belki de 65 dereceye ulaş*mıştı.
Bunu bir düşünün, terörist şüphesiyle turuncu tulumlar giydirilmişsiniz, başınızda silahlı muhafızlar bekliyor ve kafanıza bir çuval geçirmişler, çuvalın içindeki sıcaklık 65 dereceye ulaş*mış!
Öğleden sonra Chinook helikopterleriyle Ker*kük'ten Bağdat'a yollandık, hepimizin üzerinde turuncu tulumlar vardı ve Küba'daki Guantanamo esirleri gibi görünüyorduk. Kafamızda çuvallarla Amerikan Chinook helikopterinde uçuyorduk.
Cehennemi yaşıyorduk, aşırı terliyorduk ama bu sefer en azından rüzgar vardı.
Rüzgar çok güzeldi, bizi serinletiyordu. Bağdat’a yollanmadan önce Kerkük Havaalanındaki sorguda özel tim komutanı binbaşı Aydın Eser: “Biz savaş esiriyiz, bize savaş esiri gibi davranmalısınız.
Yoksa hiç bir şey anlatmayız. Artık müttefik değiliz. Burada savaş esiriyiz” dedi.”
Bir insan bir ül***e gidiyorsa, kalbi sevgiyle dolu olarak kayıp kızını bulmaya çalışıyorsa ve so*nunda kendini savaş esiri olarak buluyorsa, ortada çok ciddi bir hata ve hatalılar var demektir.
ABD’nin en yakın müttefiki İngiltere’nin suçsuz bir vatandaşına bu insanlık dışı muamele yapılıyorsa, sahipsiz Irak vatandaşlarına yapılanları siz düşünün.
İşte ABD’nin Irak’a ve dünyaya getirmek istediği özgürlük ve demokrasi nasıl, beğendiniz mi?!
Dünyayı tehdit eden kötüler değil. Onların yaşamasına izin verenlerdir. ( Albert Einstein)
KAYNAKLAR
Faruk Zabcı, Hürriyet Gazetesi Muhabiri
Michael Todd, Çuval!, Doğan Kitap, 2007
Turan Yavuz, Çuvallayan İttifak, Destek Yayınları, 2006
Ahmet Erimhan, Çuvaldaki Müttefik, Bir Harf Yayınları, 2006
Ali Kerküklü, Oyun İçinde Oyun, Kum Saati Yayınevi, 2006
Tuncer Bahçivan,
Alıntıdır
saygılar
2 kamyonun içinde 24 esir bulunuyordu.
Esirler ; 11 Türk Özel Timi mensubu, 2 Sivil Türk, 4 Kürt muhafız, 2 Türkmen erkek, 2 Türkmen kadın, 1 Kürt, 1 Türkmen çocuk ve İngiliz vatandaşı Michael Todd’du.
Kamyonların birinde 6, diğerinde 5 Türk askeri vardı.
Irak’ın kuzeyinde Türk Özel Kuvvetleri mensubu 11 Türk askerinin ABD’liler tarafından esir alınmasıyla başlayan kriz yoğun diplomatik çabalar sonucu ancak 60 saat sonra çözülebildi.
Bafel TALABANİ
Habertürk Televizyonunda Basın Kulübü programına katılarak konuşan dönemin Genelkurmay başkanlığı eski harekat başkanı emekli korgeneral Köksal Karabay, 4 Temmuz 2003 günü Irak’ın
Kuzeyinde
Süleymaniye şehrinde (Kürtlerin yoğun yaşadığı şehir) yaşanan çuval olayını şöyle anlattı: “Süleymaniye Valisi’ne suikast yapılacağı ihbarı üzerine Kerkük’ten gelen ABD askerlerinin Talabani’nin Sarayı’nın çevresinde ilerlerken Türk timinin bulunduğu sokağa da girdiler.
ABD askerlerinin arasında Türkiye’nin ekmeğini yiyen Talabani’nin oğlu (Bafel Talabani) da bulunuyordu.
Tim komutanı kapıya çıkıyor ’Hoşgeldiniz’ diyor.
Üzerine çullanıyorlar.
Bu esnada herkes ateş etmeye hazır.
Tim komutanı Binbaşı Aydın Eser elini kaldırıp ateş etmeyin diyor. Hiç böyle birşey olacağını tahmin etmemişler. Çünkü daha önce birlikte çay içmişler ve oturmuşlar.”
Aslına bakarsanız 4 Temmuz baskını bir yalan üzerine kurulmuştu ve Türk askerleri Irak Kürtleri tarafından gammazlanmıştı.
Hicran HÜRMÜZLÜ
4 Temmuz Süleymaniye Baskını’nda olay yerinde bulunan Çuval Olayının 1 Numaralı İsmi Türkmen Hicran Hürmüzlü:
“Baskın sırasında ben kelepçelenerek başına çuval geçirilen ilk kişi oldum. Çuvalımın üzerine oracıkta W1` yazılarak kamyona bindirildim.
Saatler 15.00`i gösterirken, helikopter ve askeri araç sesleri duyuldu. ABD askerleri bulunduğumuz binanın bahçesine girip bağırıp çağırmaya başladığında şaşırdık.
Kimse böyle bir şey beklemiyordu.
Öyle ki Türk birliğinin komutanı olan binbaşı, bunu konuşarak çözebileceğini düşünüyordu.
ABD askerlerinin arka tarafta bulunan yan binadan bulundukları binaya atladılar, kapıyı kırdılar. Kerkük `ten gelen ABD askerleri bize çok kötü davrandı.
Bizi itip kaktılar, sürekli hakaret ettiler . Rütbeliler uzak duruyor, adeta erleri bize böyle davranmaları için öne sürüyorlardı. 24 kişi beş saat plastik kelepçelerle bağlı kaldık.
Geceyi Kerkük `te (Kerkük Havaalanında) geçirdik.`
İlk sorgu ertesi gün yapıldı ve Bağdat `a gönderildik. Tutuklananlar arasında iki Türk mühendis ile bir İngiliz de bulunuyordu.
Öğleden sonra bize turuncu tulumlar giydirdiler ve başımıza tekrar çuval geçirdiler.
Boynumuza astıkları diğer çuvala da dosyalarımızı koyarak bizi üç helikopterle Bağdat `a gönderdiler.
Akşam ulaştığımız Bağdat `ta, ertesi gün tekrar sorguya alındık.
Bağdat `ta Türk binbaşı burada Ankara `daki yetkililerle görüştü. `Her şeyin yoluna gireceğini ve en geç 24 saat içerisinde serbest bırakacaklarını söylüyorlardı. Ertesi sabah ABD helikopterleri bizi Süleymaniye `ye bıraktı` dedi
Süleymaniye baskınına katılan Amerikalı askerlerin Tim lideri Daniel Monk, Albay William Mayville komutasındaki 173. Hava indirme tümeninin 1. bataryası, 1. müfrezenin, 1. takımının Alfa mangasında görev yapmaktaydı.
Daniel MONK
Daniel Monk ayrıca, Türk bürosunun gözcü muhafızları da ( Talabani’nin tahsis ettiği peşmergeler) parayla satın aldıklarını, dolayısıyla Türk askerinin, baskın konusunda uyarılmadığını ileri sürdü.
Daniel Monk:”Çevredeki destek gücümüze büroya saldırıya geçtiğimizi haber vermek için aydınlatma cephanesini ateşledik.
Türk bürosunun kapısından ilk benim timim girdi. Baskını sayıları 60 askeri geçen iki takım gerçekleştirdi.
Yanlış hatırlamıyorsam Türk askerlerinin sayısı 12-15 kişiydi. Baskına çok iyi hazırlanmıştık.
Elimizde iki binalı Türk bürosunun planları vardı. Her takım bir katı temizleyecekti. İnce tanzimle ve süratle plan uygulandı.
Bizim geldiğimizi bilselerdi ve biz binaya girerken benim timime ateş açsalardı epeyi kayıp verirdik ama onlar hesabına kötü bir karar olurdu çünkü silahlı destek gücümüzde 6 adet 240B makineli tüfek ile altı kademeli füzeler vardı.
Humvee’lerimiz 50 kalibrelik makinalı tüfeklerle ve MK-19 otomatik el bombası atıcılarıyla donatılmıştı.
Her Humvee’de AT-4 tanksavar silahlarından 6 tane bulunuyordu. Bu silahlarla Türk karargahını ve içindeki herkesi yerle bir edebilirdik. Tanrıya şükür bu raddeye gelinmedi. Çünkü müttefikler birbiriyle savaşmazlar.
Süleymaniye’deki Türk Özel Timi’nin sizin yakın bir müttefikiniz olan bir ülkenin askerleri olduğunu biliyordunuz ve karargahlarını daha önce dostça ziyaret etmiştiniz.
Neden iki ülkenin ilişkilerini sarsan bu baskını yapma ihtiyacını hissetttiniz?" sorusunu şöyle yanıtladı: "Kerkük’ün yeni seçilmiş valisine suikast girişiminde bulunmayı plandıkları istihbaratını aldığımız için Türk askerlerini gözaltına (esir) aldık. Türkiye’nin Irak’ın Kuzeyinde faaliyet gösteren askerler bulundurmaması gerekirdi ( ama 10 bin km’den gelen işgalci Amerika bulunabilirdi).
Baskını çok iyi ve hızlı bir şekilde planladık. Neyse ki tek bir kurşun sıkılmadan tamamlandı.
Türk olduklarını bildiğimiz için müttefik bir ülkenin askerine yapılması gereken muameleyi yaptık ve onlara saygıda kusur etmedik.
Benim açımdan, bu baskın Kerkük’te barışı sağlamak için yapılabilecek tek eylemdi. Kerkük şehrinde hak iddia eden çok etnik grup var.
Kürt valisine yapılacak bir suikast değişik etnik grupların kitlesel karşılık vermelerine yol açabilirdi.
Bölgedeki istikrar bizim ilk önceliğimizdi ve Valiye suikast yapılması riskini alamazdık."
Türk Özel Kuvvetleri Komutanının Amerikalı askerler tarafından dövüldüğüne ve Türk askerlerine Kerkük Hava üssünde teröristlere giydirilen turuncu elbisenin giydirildiğine değinildiğinde Daniel Monk Amerikan Ordusu’nun savunmasını şöyle yaptı: "Türk komutan hiç dövülmedi. Türkiye’nin müttefikimiz olduğunu biliyorduk ve askerlerinize saygıyla muamele ettik.
Her gözaltına alınanın başına gevşek plastik kum torbası geçirmemiz standart bir uygulamamızdır. Gözaltına alınanlara turuncu giysinin de giydirilmesi standart bir uygulamadır. Kimliklerinin karıştırılmaması için turuncu elbise giydiriyoruz."
Bilindiği gibi Amerikalılar, Türklerin bir suikast planladıklarına iddiasına karşılık herhangi bir kanıt ortaya çıkartamamışlardır. Bu baskının tamamen bir yalan üstüne kurulduğunu, aksi takdirde Amerikalı ve işbirlikçileri Kürtler kanıt sunardı. Başka bir deyişle ellerinde kanıt olsaydı Türkleri kötülemek için bu fırsatı kaçırırlar mıydı? Bu baskının bir yalan üzerine kurulduğunun kanıtı da 60 saat sonra bütün esirleri serbest bıraktılar.
Barışsever, insan haklarına saygılı ve Irak halkına özgürlük getiren Amerikalı Daniel Monk, Kerkük şehrinin ve bölgenin istikrarı yalanından bahsediyor.
Kerkük’ün idaresini tek bir gruba yani Kürtlere vererek kan gövdeyi götürüyor. Mezhep ve etnik çatışmalarını besleyen kimlerdir. Irak tarihinde hiçbir zaman ne mezhep ne de etnik çatışması yaşanmamıştır.
ABD ve İngiltere’nin sayesinde bunları da gördük. Yani getirdikleri özgürlük paketinin içinden bunlarda çıkmıştır.
Bunlar ithaldir. Irak halkı binlerce sene kardeşçe ve birlikte yaşamışlar.
Irak tarihinin hiçbir döneminde bu tip olaylara şahit olunmamıştır.
Michael Todd
Michael Todd, ABD’nin en yakın müttefiki İngiltere'nin barışsever bir vatandaşıydı.
Süleymaniye'de (Kürtlerin yoğun yaşadığı bir şehir) bulunma ne*deni de Iraklı çocuklara oyuncak dağıtmak, savaşta kaybettiği kızı Sacide’yi bulmaktı.
Amerikalılar, öyküsüne inanmadılar, cebindeki İngiliz pasapor*tunu bile sahte sandılar.
Resmi kayıtlara bu yüzden "Türk Özel Kuvvetleri'nin komutanı olma şüphesiyle" gözaltına (esir) alındı olarak geçti ve onu üç hafta serbest bırakmadılar. Michael Todd suç işlemişti suçu çok büyüktü. İşlediği suç ise yanlış zamanda yanlış yerde bulunmasıydı.
Michael Todd, çuval olayının en büyük tanığıdır.Michael Todd: “KYB’nin (Irak Cumhurbaşkanı Talabani’nin Partisi) Dışilişkiler Bürosu'nun tabelasını gördüm, yeşil-beyaz yol tabelasının üstüne asıl*mıştı, diğer bir yeşil-beyaz yol tabelasında da "Kürt İnsan Hakları Bürosu" vardı.
Bunun Sacide'nin (kızı) kayıp olduğunu bildir*mek ve yardım istemek için iyi bir fırsat olduğunu düşündüm.
KYB Dışilişkiler Bürosu'nun Önünde kahverengi üniformalı askerler (Kürt peşmergeler) tarafından oldukça sert bir şekilde esir alındım.
Cadde boyunca yürütüldüm ve Amerikan askerlerine teslim edildim.
Kavşağa ulaştığımızda iki ya da üç ta*ne daha kahverengi üniformalı asker ( Kürt peşmerge) gözüme çarptı.
Yolun kena*rında da bir kalabalık birikmişti, dört ya da beş Humvee cipi sey*rediyorlardı, birçok silahın bana doğrultulduğunu gördüm.
Üst rütbeli bir asker tarafından karşılandım, binanın arka bahçesine alındım, burası ağzına kadar Amerikan askeriyle doluydu; ne manzaraydı, korkmuştum ama bu bir rüya olmalıydı.
RESİM ÇERÇEVESİ ALMAK VE KIZIMIN KAYIP OLDUÐUNU BİLDİR*MEK İÇİN DIŞARI ÇIKMAM BENİ NASIL OLMUŞTU DA BİR SA*VAŞ ESİRİ HALİNE GETİRMİŞTİ?
Yere yatırdılar, kelepçelediler (plastik kelepçelerle), ince bir şekilde üzerimi aradılar, açıklama yapmak için zaman yoktu ve kimsenin de beni dinlemeye niyeti yoktu.
Konuşmaya çalıştım, sessiz olmamı söylediler.
İngiliz vatandaşı olduğumu kanıtlamak için pasaportumu gösterdim ama belgelerimle ilgilenmediler.
Şikâyet*çi olabilecek durumda değildim, çünkü öldürülebilirdim. Silahlar üzerime doğrultulmuştu ve Amerikan askerlerinin nezaretindeydim.
Plastik bir torbayı -onlar buna "kum çuvalı" diyordu- kafama geçirdiler, aşırı sıcaktı, bekletildiğim yer Süleymaniye'deydi. Kadınları ve çocuğu ön tarafa alırlar diye düşünmüştüm.
Ama başlarına çuval geçirip, bizimle birlikte kamyonun arkasına attılar.
Kadınlara böyle davranmalarına içerledim.
Kamyona bindirildiğimizde Amerikalı askerler, bazı esirleri yumrukladı, tekmeledi, bazılarının yüzlerini dipçiklediler. Yola çıktık, yaklaşık beş dakika kalabalık bir yolda seyrettik. Çuvalları başımızdan söküp aldılar.
Süleymaniye'yi gördüm, anayolda gidiyorduk, herkes gözünü bize dikmişti; bizimle alay ediyor ve Amerikan askerlerini alkışlıyorlardı.
Amerikan askerlerine el sallıyorlar ve gülümsüyorlardı, bize aşağılayıcı şeyler fırlatıyorlardı.
Bazılarının ayakkabılarını savurduğunu ve tükürdüğünü gördüm.
Neden başımızdaki çuvalları çıkartmışlardı? Bunu kasıtlı yaptıkla*rını şimdi anlıyorum, insanlar yüzlerimizi görüp tanımıştı ve böyle*ce Birleşik Devletler iyi bir iş yaptığım Kürtlere göstermiş oluyordu.
Elle göstermeler, aşağılamalar, tü*kürmeler, ayakkabı fırlatmalar.
Bizi esir alan çocuk yaşta askerleri ve Humvee cipteki yüzleri gördüm. Gülümsüyorlardı, mutluydular,
Tekrar ediyorum, bunu kasıtlı yapmışlardı, ne kadar etkili ol*duklarını göstermek istemişlerdi, bunu nasıl yapacakları konu*sunda da Kürtlerden fikir almışlardı.
Gömleğimde kan var, gömleğim kan içinde, yüzüm ve başım yara içinde.
Yapılan geçit törenini birçok insanın izle*mesi böylece sağlanmış oluyordu.
Sanırım Süleymaniye'deki Gözzaltı Merkezi'nden yaklaşık olarak saat 16:30 ya da 17:00'da çıkar*tıldık, insanların en kalabalık olduğu saatler, mükemmel zaman*lama çocuklar! Hava kararıyordu, Kerkük'e gidiyorsak bu yavaş bir yolculuk oluyordu.
Belki de düşündüğümüzden daha yavaş ilerliyorduk. Evet, birçok aracın konvoyumuzun yanından geçip gittiğini hatırlıyorum.
Küçük kızımı ararken bu adamların beni tutuklamalarına izin verdiniz ve şimdi de onları selamlıyorsunuz, gülümsüyorsunuz ve alkışlıyorsunuz! Sanırım bunları herkes bilmeli.
Talabani sen bir alçaksın!
Çuvallar başımızda iken biraz olsun görebiliyorduk. Kerkük Havaalanında yolculuk sona erdikten sonra bizi 20 dakika kadar kamyonda beklettiler. Kamyon kasasında fotoğraflarımızı çektiler, Kerkük Havaalanında bazı esirler kafalarına tekme yediler.
5 Temmuz günü yani ertesi gün Kerkük Havaalanında turuncu renkli tulumları giyerken yanım*da sürekli olarak silahlı bir muhafız vardı. Kollarım*dan sıkıca yakaladılar, kelepçeler takıldı. Kelepçeleri iyice sıktılar.
Çuval başımdaydı, elle*rim kelepçeliydi ve üzerimde turuncu renkli, parlak bir "terörist" kıyafeti vardı. Öğleden sonra üzeri açık kamyonun içinde yarım saatten fazla bir süre acı içinde bekletildik sanırım.
Bunun kasten yapıldığından eminim.
Kerkük'ün Süleymaniye'den çok daha sıcak olduğunu bili*yordum, sıcaklık 48 dereceye ulaşabiliyordu.
120 Fahrenhayt sı*caklığın altında, bir çuvalın içinde insanın beyni dışarı akardı, belki de çuvalın içindeki sıcaklık 60 belki de 65 dereceye ulaş*mıştı.
Bunu bir düşünün, terörist şüphesiyle turuncu tulumlar giydirilmişsiniz, başınızda silahlı muhafızlar bekliyor ve kafanıza bir çuval geçirmişler, çuvalın içindeki sıcaklık 65 dereceye ulaş*mış!
Öğleden sonra Chinook helikopterleriyle Ker*kük'ten Bağdat'a yollandık, hepimizin üzerinde turuncu tulumlar vardı ve Küba'daki Guantanamo esirleri gibi görünüyorduk. Kafamızda çuvallarla Amerikan Chinook helikopterinde uçuyorduk.
Cehennemi yaşıyorduk, aşırı terliyorduk ama bu sefer en azından rüzgar vardı.
Rüzgar çok güzeldi, bizi serinletiyordu. Bağdat’a yollanmadan önce Kerkük Havaalanındaki sorguda özel tim komutanı binbaşı Aydın Eser: “Biz savaş esiriyiz, bize savaş esiri gibi davranmalısınız.
Yoksa hiç bir şey anlatmayız. Artık müttefik değiliz. Burada savaş esiriyiz” dedi.”
Bir insan bir ül***e gidiyorsa, kalbi sevgiyle dolu olarak kayıp kızını bulmaya çalışıyorsa ve so*nunda kendini savaş esiri olarak buluyorsa, ortada çok ciddi bir hata ve hatalılar var demektir.
ABD’nin en yakın müttefiki İngiltere’nin suçsuz bir vatandaşına bu insanlık dışı muamele yapılıyorsa, sahipsiz Irak vatandaşlarına yapılanları siz düşünün.
İşte ABD’nin Irak’a ve dünyaya getirmek istediği özgürlük ve demokrasi nasıl, beğendiniz mi?!
Dünyayı tehdit eden kötüler değil. Onların yaşamasına izin verenlerdir. ( Albert Einstein)
KAYNAKLAR
Faruk Zabcı, Hürriyet Gazetesi Muhabiri
Michael Todd, Çuval!, Doğan Kitap, 2007
Turan Yavuz, Çuvallayan İttifak, Destek Yayınları, 2006
Ahmet Erimhan, Çuvaldaki Müttefik, Bir Harf Yayınları, 2006
Ali Kerküklü, Oyun İçinde Oyun, Kum Saati Yayınevi, 2006
Tuncer Bahçivan,
Alıntıdır
saygılar
Yorum