Tweet
PKK başarılı Kürt’e ‘asimile olmuş’ diyor. Hayatta kalmak için başarı, mutluluk, huzur olmasın diye elinden geleni yapıyor.
08 Ocak 2008 / 17:30
Bebek öldürmeyi içine sindirecek kadar insanlık dışı bir eylemden, kendisinden başka herkesin lanetlediği bir bombalı katliamdan PKK ne ummaktadır?
Böyle bir eyleme kim sempati duyar?
Bebeklerin ölmesine kim destek verir?
Hiç kimse!
PKK dışında hiç kimse!
Peki, neden yapıyorlar?
İşte bu soru çok önemli...
Terör bitmesin istiyorlar!
Etraf güllük gülistanlık olmasın istiyorlar.
Hizmet gelmesin istiyorlar.
Diyarbakır’daki Kürt vatandaş ile Muğla’daki Türk vatandaşın...
Şırnak’taki Türk ile Manisa’daki Kürt çocuğun aynı haklara eşit sahip olduğu ortaya çıkmasın istiyorlar.
‘Bu ülkede haklarınız gasp ediliyor, insan yerine konulmuyorsunuz; biz haklarınız için mücadele ediyoruz’ kandırmacası sürsün istiyorlar.
‘Biz olmadan mutlu olamazsınız’ göz boyaması bitti.
Ve anlaşılınca asıl tam tersinin doğru olduğu terör örgütünün ezberi bozuldu!
İşin püf noktası burada!
***
PKK terör için terör yapıyor.
Terör biterse PKK bitecek.
PKK’nın derdi terörle mücadelenin sürmesi, oradan besleniyor.
Terör yarası daim kanasın istiyor ki, ‘ ben ilacım, ben merhemim’ desin.
O yüzden, her seferinde, yara kapanmaya yüz tuttuğu anda kendi kanatıyor.
Kendine jilet atan müptela gibi kansız duramıyor.
Başka türlü, ‘Çocuğunu neden dövüyorsun, eziyet ediyorsun’ sorusuna ‘Avuturken sevmek için’ cevabını ruh hastası bir manyak dışında kim verir?
O çocuğun o bakıcıda kalmasına hangi vicdan izin verir!
O çocuklar, o bölge, o insanlar gelişemeyecek, geri kalacak, kendilerini ezik hissedecekler ki PKK varlık gösterecek.
Eziklikten beslenen PKK, başarı düşmanı.
Nefretten beslenen PKK, mutluluk düşmanı.
Terör ortamından beslenen PKK, huzur düşmanı.
Huzurlu, mutlu, başarılı bir ortamda PKK’ya gerek kalmıyor.
PKK da hayatta kalmak için başarı, mutluluk, huzur olmasın diye elinden gelen her şeyi yapıyor.
Bence hepimizden; askerimizden, bayrağımızdan - herkes ve her şeyden- daha fazla nefret ettikleri bir şey var: Türkiye’deki ‘başarılı Kürt’ mevcudiyeti!
***
Bugün Beyaz Saray’da ABD Başkanı George Bush ile buluşacak olan Abdullah Gül bir ihtimal paralel bir söylemle anlatacaktır...
Medeniyetler savaşı aslında Yahudi-Hıristiyan (Judeo-Christian) medeniyeti ve İslam medeniyeti arasında değil.
Başarılılarla başarısızlar arasında...
PKK başarılı Kürt’e ‘asimile olmuş’ diyor.
El Kaide dünyanın en başarılı Müslüman nüfuslu ülkesi Türkiye’yi ‘dinden çıkmış’ tasvir ediyor.
‘Biz yapamadık, olanı yıkalım’ ilkel mantığı!
Zaten başka türlü olsa, terör örgütlerinin başlıca icraat ve övünç kaynağı...
‘Yıkıcı faaliyet’ olur muydu?!
Alıntı:(Murat Birsel/Star)
08 Ocak 2008 / 17:30
Bebek öldürmeyi içine sindirecek kadar insanlık dışı bir eylemden, kendisinden başka herkesin lanetlediği bir bombalı katliamdan PKK ne ummaktadır?
Böyle bir eyleme kim sempati duyar?
Bebeklerin ölmesine kim destek verir?
Hiç kimse!
PKK dışında hiç kimse!
Peki, neden yapıyorlar?
İşte bu soru çok önemli...
Terör bitmesin istiyorlar!
Etraf güllük gülistanlık olmasın istiyorlar.
Hizmet gelmesin istiyorlar.
Diyarbakır’daki Kürt vatandaş ile Muğla’daki Türk vatandaşın...
Şırnak’taki Türk ile Manisa’daki Kürt çocuğun aynı haklara eşit sahip olduğu ortaya çıkmasın istiyorlar.
‘Bu ülkede haklarınız gasp ediliyor, insan yerine konulmuyorsunuz; biz haklarınız için mücadele ediyoruz’ kandırmacası sürsün istiyorlar.
‘Biz olmadan mutlu olamazsınız’ göz boyaması bitti.
Ve anlaşılınca asıl tam tersinin doğru olduğu terör örgütünün ezberi bozuldu!
İşin püf noktası burada!
***
PKK terör için terör yapıyor.
Terör biterse PKK bitecek.
PKK’nın derdi terörle mücadelenin sürmesi, oradan besleniyor.
Terör yarası daim kanasın istiyor ki, ‘ ben ilacım, ben merhemim’ desin.
O yüzden, her seferinde, yara kapanmaya yüz tuttuğu anda kendi kanatıyor.
Kendine jilet atan müptela gibi kansız duramıyor.
Başka türlü, ‘Çocuğunu neden dövüyorsun, eziyet ediyorsun’ sorusuna ‘Avuturken sevmek için’ cevabını ruh hastası bir manyak dışında kim verir?
O çocuğun o bakıcıda kalmasına hangi vicdan izin verir!
O çocuklar, o bölge, o insanlar gelişemeyecek, geri kalacak, kendilerini ezik hissedecekler ki PKK varlık gösterecek.
Eziklikten beslenen PKK, başarı düşmanı.
Nefretten beslenen PKK, mutluluk düşmanı.
Terör ortamından beslenen PKK, huzur düşmanı.
Huzurlu, mutlu, başarılı bir ortamda PKK’ya gerek kalmıyor.
PKK da hayatta kalmak için başarı, mutluluk, huzur olmasın diye elinden gelen her şeyi yapıyor.
Bence hepimizden; askerimizden, bayrağımızdan - herkes ve her şeyden- daha fazla nefret ettikleri bir şey var: Türkiye’deki ‘başarılı Kürt’ mevcudiyeti!
***
Bugün Beyaz Saray’da ABD Başkanı George Bush ile buluşacak olan Abdullah Gül bir ihtimal paralel bir söylemle anlatacaktır...
Medeniyetler savaşı aslında Yahudi-Hıristiyan (Judeo-Christian) medeniyeti ve İslam medeniyeti arasında değil.
Başarılılarla başarısızlar arasında...
PKK başarılı Kürt’e ‘asimile olmuş’ diyor.
El Kaide dünyanın en başarılı Müslüman nüfuslu ülkesi Türkiye’yi ‘dinden çıkmış’ tasvir ediyor.
‘Biz yapamadık, olanı yıkalım’ ilkel mantığı!
Zaten başka türlü olsa, terör örgütlerinin başlıca icraat ve övünç kaynağı...
‘Yıkıcı faaliyet’ olur muydu?!
Alıntı:(Murat Birsel/Star)