Tweet
"Hacı Kasap çubuğu yanına bıraktı. Hizmetçisinin bu ağır bakışından kurtuluvermiş gibi dırlandı:
- Kolunun diyetini benim verdiğimi unutuyorsun galiba! dedi. Ben olmasaydım şimdi çolak kalacaktın... Koca Ali yine karşılık vermedi. Acı acı gülümsedi. Kızardı. Sonra birden sarardı. Hızla döndü. Bilediği satırların en büyüğünü kaptı. Sıvalı kolunu, yüksek kıyma kütüğünün üstüne koydu. Kaldırdı, ağır satırı öyle bir indirdi ki... O anda kopan kolunu tuttu. Gördüğü şeyin ürperticiliğinden gözleri dışarı fırlayan Hacı Kasap'ın önüne:
- Al bakalım, şu diyetini verdiğin şeyi! diye hızla fırlattı. Sonra giysisinin kolsuz kalan yenini sıkı bir düğüm yaptı. Dükkândan çıktı".
Ömer Seyfettin'in bu hikâyesi, kadının tarladan makineli tezgâha çıkarılmadığı 1950'lerin alın teri döken erkek dünyasında çok göz yaşartmıştı. Aradan yıllar geçince kanlı diyet hikâyelerinin yerini dokunaklı fıkralar aldı.
"Esnafın pazar ***fi, bağ bahçede rakı sofrasında fondip yarışı yapmaktı. O pazar da, hafta boyu ayakta makas tıkırdatan Memduh Usta bir saatlik şoseyi ağırdan aldığı için bağına öğleye doğru varabildi. Eyyamı buhur sıcağında yanına arkadaş bulamamıştı. Kapaklı sepetine evde çocuklar sevinsin diye, çokça kara üzüm kesti. Havanın bulutlandığını görünce erkence geri yola koyuldu. Ana yola çıktığında, eşraftan Celal Ağa'ya rastladı:
- Memduh, geçen gün yarım kalan dedikodunu tamamla bakalım.
- Dur hele ağam yağmur geliyor, ıslanacağız.
- Al şu yağmurluğu bende şemsiye var.
Sağanağın altında daha birkaç adım atmadan:
-Memduh, ben olmasam ne olurdun!
- Sorma Celal Ağa, sırılsıklam olurdum...
Şehre varana dek Ağa, Berber Memduh'u nerdeyse kırk kez, -sorma Ağam, sen olmasan sırılsıklamdım- dedirtti. Günler sonra Selağzı'ndaki Bahçeli kahvede eş dost sohbette iken Celal Ağa yine, Memduh, de bakiyim, o gün ben olmasam ne olurdun deyince fırlayıp, fıskiyeli havuza dalan Berber Memduh:
- Bundan da beter olmazdım ya!
1970'lere gelindiğinde ben, devrimci duygularımla 3 numara tıraş olduğum Memduh Ağabey'in tatlı dilinden bizzat dinledim, ödediği bu diyetçiğini.
Yıllar çabuk geçti. Toplumsal hedefler yerini, bireyin küreselleşen hırslarına bıraktı. Artık Şanghaylı Zao Z. Yang, Hong Kong'da 99. kattaki ofisinde New York'lu Banker C. Rockefeller'in ortağı İstanbullu Alkan Tapancı ile birlikte Londra Borsasını oynatıyor. Oysa Bursa'da, işten atılma sırası gelen Tofaş Otomobil Fabrikasındaki Ali Koca, alacağı tazminatla baba ocağına, Taşova'ya, köyüne dönmenin hesabı içinde. Üçte bir aylığa çoktan razı idi. Koca Ali'nin kolu, Berber Memduh'un sırılsıklamlığı artık tarih olmuştu. Şimdi artık Mercimek Köylü Ali gibi milyonlar diyetini, çoluk çocuk bohçaları sırtlanıp toprağına dönerek ödüyor.
Not: Prof. Haluk Ülman Hocamın "eski bir plancı olarak ekonomiyi nasıl görüyorsun?" sorusuna yanıtımdır.
- Kolunun diyetini benim verdiğimi unutuyorsun galiba! dedi. Ben olmasaydım şimdi çolak kalacaktın... Koca Ali yine karşılık vermedi. Acı acı gülümsedi. Kızardı. Sonra birden sarardı. Hızla döndü. Bilediği satırların en büyüğünü kaptı. Sıvalı kolunu, yüksek kıyma kütüğünün üstüne koydu. Kaldırdı, ağır satırı öyle bir indirdi ki... O anda kopan kolunu tuttu. Gördüğü şeyin ürperticiliğinden gözleri dışarı fırlayan Hacı Kasap'ın önüne:
- Al bakalım, şu diyetini verdiğin şeyi! diye hızla fırlattı. Sonra giysisinin kolsuz kalan yenini sıkı bir düğüm yaptı. Dükkândan çıktı".
Ömer Seyfettin'in bu hikâyesi, kadının tarladan makineli tezgâha çıkarılmadığı 1950'lerin alın teri döken erkek dünyasında çok göz yaşartmıştı. Aradan yıllar geçince kanlı diyet hikâyelerinin yerini dokunaklı fıkralar aldı.
"Esnafın pazar ***fi, bağ bahçede rakı sofrasında fondip yarışı yapmaktı. O pazar da, hafta boyu ayakta makas tıkırdatan Memduh Usta bir saatlik şoseyi ağırdan aldığı için bağına öğleye doğru varabildi. Eyyamı buhur sıcağında yanına arkadaş bulamamıştı. Kapaklı sepetine evde çocuklar sevinsin diye, çokça kara üzüm kesti. Havanın bulutlandığını görünce erkence geri yola koyuldu. Ana yola çıktığında, eşraftan Celal Ağa'ya rastladı:
- Memduh, geçen gün yarım kalan dedikodunu tamamla bakalım.
- Dur hele ağam yağmur geliyor, ıslanacağız.
- Al şu yağmurluğu bende şemsiye var.
Sağanağın altında daha birkaç adım atmadan:
-Memduh, ben olmasam ne olurdun!
- Sorma Celal Ağa, sırılsıklam olurdum...
Şehre varana dek Ağa, Berber Memduh'u nerdeyse kırk kez, -sorma Ağam, sen olmasan sırılsıklamdım- dedirtti. Günler sonra Selağzı'ndaki Bahçeli kahvede eş dost sohbette iken Celal Ağa yine, Memduh, de bakiyim, o gün ben olmasam ne olurdun deyince fırlayıp, fıskiyeli havuza dalan Berber Memduh:
- Bundan da beter olmazdım ya!
1970'lere gelindiğinde ben, devrimci duygularımla 3 numara tıraş olduğum Memduh Ağabey'in tatlı dilinden bizzat dinledim, ödediği bu diyetçiğini.
Yıllar çabuk geçti. Toplumsal hedefler yerini, bireyin küreselleşen hırslarına bıraktı. Artık Şanghaylı Zao Z. Yang, Hong Kong'da 99. kattaki ofisinde New York'lu Banker C. Rockefeller'in ortağı İstanbullu Alkan Tapancı ile birlikte Londra Borsasını oynatıyor. Oysa Bursa'da, işten atılma sırası gelen Tofaş Otomobil Fabrikasındaki Ali Koca, alacağı tazminatla baba ocağına, Taşova'ya, köyüne dönmenin hesabı içinde. Üçte bir aylığa çoktan razı idi. Koca Ali'nin kolu, Berber Memduh'un sırılsıklamlığı artık tarih olmuştu. Şimdi artık Mercimek Köylü Ali gibi milyonlar diyetini, çoluk çocuk bohçaları sırtlanıp toprağına dönerek ödüyor.
Not: Prof. Haluk Ülman Hocamın "eski bir plancı olarak ekonomiyi nasıl görüyorsun?" sorusuna yanıtımdır.
