Tweet
HAYDİ BİSMİLLAH
jnurgali@aygazete.com Nurgali Jusipbay
´Haydi Bismillah´ diyelim!
13.01.2006 - 20:52 .
Tanrı “Ol!” dedi ve dünya oluverdi!
Tanrı “Öl!” dedi ve kulu ölüverdi!
Tanrı “Olma!” dedi ve kulu ne kadar didinse de hiçbir şey olmadı…
Tanrı “Ölme!” dedi ve kulları Göktürkler´den bu yana ne kadar kanlı savaşlarda savaşsa da şehit düşmedi, öl(e)medi yani…
Yanılabilirim, ama bazen tek kelime ya da tek cümle hayatı, hayatın anlamını, cilvesini, hazzını, o çekici güzelliğini ya da o çirkin, o korkutucu, o çekinmez, o karanlık yüzünü değiştirebilir.
Tek cümle bile savaşlara ve ölümlere yol açabilir…
Tek cümle bile barışa, huzura ve yeni hayata başlangıç olabilir…
Sadece tek cümleyle yalnızlığımıza son veriyoruz; “Seni seviyorum” diye…
Sadece tek cümleyle hayata elvada ediyoruz; “La ilahe illallah” diye…
Sadece tek cümleyle milletimize dua ediyoruz; “Tanrı Türk’ü korusun” diye…
Sadece tek cümleyle aşkımıza son verebiliyoruz; “Elveda aşkım” diye…
Sadece tek cümleyle kıvanç duyuyoruz; “Ne mutlu Türk’üm diyene” diye…
Sadece tek cümleyle yakınlarımıza yeni kayıplarımızı duyururuz; “Başın sağ olsun” diye…
Geçenlerde Kazakistan Milli Marşı değişti. Yeni marşın esası bence tek bir cümlede saklıdır: Benim Kazakistan’ım…
Nursultan Ağa gene cumhurbaşkanı oldu. Ve cumhurbaşkanlığına başlama anı, tek cümleyi söyleyip bititrişiyle başladı: “Kazakistan halkına adil hizmet etmeye yemin ederim!”
Ve biz gene tek cümleyle dua ediyoruz: “Nursultan’ın başkanlığı ve yeni milli marş vatana ve millete hayırlı olsun!..”
Bir de öksüz kelime ve cümlelerimiz var bizim.
“Türkistan” gibi…
Kimilerine “Türkistan neresi?” diye sorarsan Doğu Türkistan’ı gösterir, kimileri de Güney Kazakistan’daki bir şehri…
Doğru mu?
Yanlış değildir…
Ama en doğrusu bence Türkistan Türk’ün mekân tuttuğu her karış topraktır…
Bence Türkistan budur!
Kazakistan, Türkiye, Azerbaycan, KKTC, Türkmeneli ve diğer Türk toprakları Türkistan’ın parçalarındandır…
Bu Türkistan’a ve Türkistanlılara Türkistan’ı anlatan bir marş şart bence… Ve bu marşı her Türk bilmelidir…
Herkesten önce Türkistan’a Türkler sahip çıkmalı…
Keşke kudretimiz Doğu Türkistan’ı Çin´den, Kazakistan’ı Ruslardan, Türkmenleri ABD’den ve Türkiye’yi AB’den bir kurtarmaya yetebilse…
Ne yapmalıyız?
Çetin bir soru….
Hareket noktamız tek cümleden başlamalı: Türk Devletleri Birliği…
Ve Türkistan şehri Türk Dünyası´nın başkenti olmalı…
Dün Yunus Evliya´yla konuştum…
Bana duanın yaratıcı, doğurucu ve tedavi edici; bedduanın da öldürücü, yok edici, mahvedici gücünü anlattı…
Duaların kabul olunması için ağız ya da beyin değil, yüreğin yalvarması lazımmış…
Yani duacı söylediklerine kalpten inanmalıdır…
Dualar kalpten çıkmalı…
Keşke biz de inandığımız doğrulara yürekten inanabilseydik, bağlanabilseydik, belki de daha mutlu, daha huzurlu, daha duacı, daha az bedduacı, daha az yalancı, daha çok insancıl, AB’den daha üstün standartlı, daha yaratıcı, daha zeki, daha çalışkan ve daha da sağlıklı olabilirdik…
Her neyse daha geç değildir…
“Haydi Bismillah!” diyelim…
´Haydi Bismillah´ diyelim!
13.01.2006 - 20:52 .
Tanrı “Ol!” dedi ve dünya oluverdi!
Tanrı “Öl!” dedi ve kulu ölüverdi!
Tanrı “Olma!” dedi ve kulu ne kadar didinse de hiçbir şey olmadı…
Tanrı “Ölme!” dedi ve kulları Göktürkler´den bu yana ne kadar kanlı savaşlarda savaşsa da şehit düşmedi, öl(e)medi yani…
Yanılabilirim, ama bazen tek kelime ya da tek cümle hayatı, hayatın anlamını, cilvesini, hazzını, o çekici güzelliğini ya da o çirkin, o korkutucu, o çekinmez, o karanlık yüzünü değiştirebilir.
Tek cümle bile savaşlara ve ölümlere yol açabilir…
Tek cümle bile barışa, huzura ve yeni hayata başlangıç olabilir…
Sadece tek cümleyle yalnızlığımıza son veriyoruz; “Seni seviyorum” diye…
Sadece tek cümleyle hayata elvada ediyoruz; “La ilahe illallah” diye…
Sadece tek cümleyle milletimize dua ediyoruz; “Tanrı Türk’ü korusun” diye…
Sadece tek cümleyle aşkımıza son verebiliyoruz; “Elveda aşkım” diye…
Sadece tek cümleyle kıvanç duyuyoruz; “Ne mutlu Türk’üm diyene” diye…
Sadece tek cümleyle yakınlarımıza yeni kayıplarımızı duyururuz; “Başın sağ olsun” diye…
Geçenlerde Kazakistan Milli Marşı değişti. Yeni marşın esası bence tek bir cümlede saklıdır: Benim Kazakistan’ım…
Nursultan Ağa gene cumhurbaşkanı oldu. Ve cumhurbaşkanlığına başlama anı, tek cümleyi söyleyip bititrişiyle başladı: “Kazakistan halkına adil hizmet etmeye yemin ederim!”
Ve biz gene tek cümleyle dua ediyoruz: “Nursultan’ın başkanlığı ve yeni milli marş vatana ve millete hayırlı olsun!..”
Bir de öksüz kelime ve cümlelerimiz var bizim.
“Türkistan” gibi…
Kimilerine “Türkistan neresi?” diye sorarsan Doğu Türkistan’ı gösterir, kimileri de Güney Kazakistan’daki bir şehri…
Doğru mu?
Yanlış değildir…
Ama en doğrusu bence Türkistan Türk’ün mekân tuttuğu her karış topraktır…
Bence Türkistan budur!
Kazakistan, Türkiye, Azerbaycan, KKTC, Türkmeneli ve diğer Türk toprakları Türkistan’ın parçalarındandır…
Bu Türkistan’a ve Türkistanlılara Türkistan’ı anlatan bir marş şart bence… Ve bu marşı her Türk bilmelidir…
Herkesten önce Türkistan’a Türkler sahip çıkmalı…
Keşke kudretimiz Doğu Türkistan’ı Çin´den, Kazakistan’ı Ruslardan, Türkmenleri ABD’den ve Türkiye’yi AB’den bir kurtarmaya yetebilse…
Ne yapmalıyız?
Çetin bir soru….
Hareket noktamız tek cümleden başlamalı: Türk Devletleri Birliği…
Ve Türkistan şehri Türk Dünyası´nın başkenti olmalı…
Dün Yunus Evliya´yla konuştum…
Bana duanın yaratıcı, doğurucu ve tedavi edici; bedduanın da öldürücü, yok edici, mahvedici gücünü anlattı…
Duaların kabul olunması için ağız ya da beyin değil, yüreğin yalvarması lazımmış…
Yani duacı söylediklerine kalpten inanmalıdır…
Dualar kalpten çıkmalı…
Keşke biz de inandığımız doğrulara yürekten inanabilseydik, bağlanabilseydik, belki de daha mutlu, daha huzurlu, daha duacı, daha az bedduacı, daha az yalancı, daha çok insancıl, AB’den daha üstün standartlı, daha yaratıcı, daha zeki, daha çalışkan ve daha da sağlıklı olabilirdik…
Her neyse daha geç değildir…
“Haydi Bismillah!” diyelim…