Tweet
içimdeki çocuğu kayıbettim!
Gözlerini çek geçmişimin üstünden. Ben sende değilim artık. Kırık hayallerimin üstünden geçip durma, hatırlatma bana seni. Düşlerim de terk etti beni. Şimdi kimsesiz ve cebinde bir hayali bile olmayan biriyim.
Sırtımda yılların vurduğu kırbaç izleri… Sızan birkaç damla kan… Parmağımda bir yemin halkasının derin şeridi. Senin için biriktirdiğim gelecek düşlerim, gelemeyecek durumda. Ağır hasarlı hayatım kullanılamaz raporu aldı. Kalbim aşk yollarından men edildi. Şimdi bakamıyorum başka bir göze. Bir başkasına can diyemiyorum. Aldığım soluğa benzetemiyorum kimseyi.
Sen de git artık benden. Çek gözlerini üzerimden. Bende senden kalan yaralar, parmağımda bir yeminin belgesi. Kalbim sevda yanığı birinci dereceden. Bitmeyen cümleler, sonu gelmeyen geceler.
Git ne olursun… Artık sabahlar doğsun.
Bende senden kalan yaralar, sende benden kalan ne varsa; bize ders olsun.
Hadi git… Ne duruyorsun…
İçimdeki çocuğu.. samimiyetle süslenmiş maskenle kandırıp,bastırılmış ,özele saklanmış bütün güzel duyguları, belkide içten içe bahis yapıp sahte güvenle kendince kazanmış..sonrası oyun bitti tanımıyorum kimliğine soyunmuş birine sattım...
Daha bir yaşlıyım şimdi..yaşlıyım ....yorgun.. yaşam döngüsünün, iyi bir yerlerde durduğuna, hiç değilse duraksadığına inanan ben..şaşkınım!!İÇİMDEKİ ÇOCUÐU kaybettim....nasıl olduğunu bile anlamadan...
Herşeye rağmen aynada gülen gözlerim,bugün daha iyi bir gün olacak inadım vardı.gözümdeki yaş, bir kuş süzülüşünde kurur,yağmurda yıkanır,karanlıktan korkmayı cesaretle karşılardı.İÇİMDEKİ ÇOCUÐU kaybettim...
Bütün kötülükleri tersinden alıp, karanlığı aydınlık yapma yeteneğim vardı..
KORKUYORUM HİÇ OLMADIÐIM KADAR...
Bugün yürüdüm..panikledim...ayazdaki güneşi, annemin sesiyle hissettim..daha bir üşüdüm..pamuk şeker görünce çocukluğum aklıma gelmedi...gördüğüm çiçekler bahar geliyor neşesi yaratmadı...kıkırdayan güzel kız çocuğu içimi acıttı...
Aynadaki yüzü tanıyamadım...İÇİMDEKİ ÇOCUÐU KAYBETTİM....
Sırtımda yılların vurduğu kırbaç izleri… Sızan birkaç damla kan… Parmağımda bir yemin halkasının derin şeridi. Senin için biriktirdiğim gelecek düşlerim, gelemeyecek durumda. Ağır hasarlı hayatım kullanılamaz raporu aldı. Kalbim aşk yollarından men edildi. Şimdi bakamıyorum başka bir göze. Bir başkasına can diyemiyorum. Aldığım soluğa benzetemiyorum kimseyi.
Sen de git artık benden. Çek gözlerini üzerimden. Bende senden kalan yaralar, parmağımda bir yeminin belgesi. Kalbim sevda yanığı birinci dereceden. Bitmeyen cümleler, sonu gelmeyen geceler.
Git ne olursun… Artık sabahlar doğsun.
Bende senden kalan yaralar, sende benden kalan ne varsa; bize ders olsun.
Hadi git… Ne duruyorsun…
İçimdeki çocuğu.. samimiyetle süslenmiş maskenle kandırıp,bastırılmış ,özele saklanmış bütün güzel duyguları, belkide içten içe bahis yapıp sahte güvenle kendince kazanmış..sonrası oyun bitti tanımıyorum kimliğine soyunmuş birine sattım...
Daha bir yaşlıyım şimdi..yaşlıyım ....yorgun.. yaşam döngüsünün, iyi bir yerlerde durduğuna, hiç değilse duraksadığına inanan ben..şaşkınım!!İÇİMDEKİ ÇOCUÐU kaybettim....nasıl olduğunu bile anlamadan...
Herşeye rağmen aynada gülen gözlerim,bugün daha iyi bir gün olacak inadım vardı.gözümdeki yaş, bir kuş süzülüşünde kurur,yağmurda yıkanır,karanlıktan korkmayı cesaretle karşılardı.İÇİMDEKİ ÇOCUÐU kaybettim...
Bütün kötülükleri tersinden alıp, karanlığı aydınlık yapma yeteneğim vardı..
KORKUYORUM HİÇ OLMADIÐIM KADAR...
Bugün yürüdüm..panikledim...ayazdaki güneşi, annemin sesiyle hissettim..daha bir üşüdüm..pamuk şeker görünce çocukluğum aklıma gelmedi...gördüğüm çiçekler bahar geliyor neşesi yaratmadı...kıkırdayan güzel kız çocuğu içimi acıttı...
Aynadaki yüzü tanıyamadım...İÇİMDEKİ ÇOCUÐU KAYBETTİM....
Yorum